De Protestantse Kerk in Nederland

De Protestantse Kerk in Nederland (in het dagelijks spraakgebruik vaak afgekort tot Protestantse Kerk of PKN) is het grootste protestantse kerkgenootschap in Nederland. Het is, na een toenaderingsproces van tientallen jaren, op 1 mei 2004 ontstaan uit een fusie van de drie Samen op Weg-kerken: de Nederlandse Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk in het Koninkrijk der Nederlanden. De Protestantse Kerk in Nederland heeft daarmee zowel de lutherse als calvinistische traditie in zich verenigd.  

De PKN heeft een presbyteriaal-synodale structuur. Presbyteriaal wil zeggen dat de leiding van de kerk is toevertrouwd aan een presbyterium, letterlijk raad van oudsten, de kerkenraad. Leiding geven in onze kerk doen we samen, in een collegiaal bestuur van de ambten (predikanten, ouderlingen en diakenen).  Synodaal wil zeggen dat de kerk van onderop georganiseerd is. Het hart van de kerk klopt in de plaatselijke gemeente. De plaatselijke kerkenraad is onze hoogste bestuurslaag. De andere twee – classis en synode – zijn er vooral ten dienste van de plaatselijke gemeenten.

Binnen de kerk is een grote verscheidenheid aan opvattingen aanwezig, van vrijzinnig tot orthodox / bevindelijk.

Het belangrijkste besluitvormende orgaan van de Protestantse Kerk in Nederland is de generale synode. Deze bestaat uit 79 leden. Deze leden worden afgevaardigd namens de classes. In een classis zijn de diverse bij de Protestantse Kerk aangesloten kerken van een aantal omliggende plaatsen georganiseerd.

Voor meer informatie over de Protestantse Kerk zie de website: www.protestantsekerk.nl